Pruska szpada oficerska, z końca XVIII w. (nr inw. MP/AH/125)

Tego typu szpad używali pod koniec XVIII wieku oficerowie kirasjerscy służący w armii pruskiej. Była to lekka broń boczna popularna w tym okresie wśród kadry oficerskiej. Całkowita długość tego egzemplarza szpady to 91 cm. Posiada ona zbrocze na większej części głowni, której powierzchnia pokryta jest ornamentami w postaci motywów roślinnych. Głowica, półtarczki i kabłąk wykonane zostały z mosiądzu. Trzon rękojeści jest drewniany.

Szpada wykształciła się na terenach Europy zachodniej w pierwszej połowie XVII wieku. Jej pierwowzorem był rapier, ten jednak był znacznie cięższą bronią, natomiast szpada charakteryzowała się mniejszą długością, niewielką wagą oraz cienką głownią bardzo dobrą do zadawania pchnięć. Sposób użycia szpady w walce zdominowany był przez wykonywanie pchnięć wąskim sztychem, który bez trudu wbijał się w ciało przeciwnika powodując bardzo groźne obrażenia. Głownia szpady posiada także ostrze do zadawania cięć. Cięcia szpadą były jednak stosunkowo lekkie i znacznie trudniej było w ten sposób unieszkodliwić przeciwnika, zadane nią rany cięte były płytkie i tylko wyjątkowo celnie zadane ciosy mogły zagrozić życiu oponenta. A nawet w przypadku otrzymania mocnego cięcia raniony przeciwnik często był w stanie dalej prowadzić walkę. Otrzymanie pchnięcia eliminowało go zwykle od razu.

Opracowanie: Michał Smoliński

 


Pruský důstojnický kord, konec 18. století (nr inw. MP/AH/125)

Typ tohoto kordu používali ke konci 18. století důstojníci kyrysníků sloužící v pruské armádě. Jednalo se o chladnou poboční bodnou zbraň, oblíbenou v té době mezi důstojníky. Celková délka tohoto exempláře kordu je 91 cm. Žlábek je vyveden po téměř celé délce čepele, povrch nese ornamenty zobrazující rostlinné motivy. Hlavice, záštita i záštitný oblouk jsou z mosazi, rukojeť je dřevěná.

Rozvoj kordu na území západní Evropy spadá do první poloviny 17. století. Jeho obdobou byl těžší rapír, naopak kord byl menší velikosti, váhy a měl štíhlou čepel uzpůsobenou k bodání. Způsob vedení boje kordem charakterizovala snaha bodnout nepřítele úzkým hrotem a způsobit mu tak velmi těžká zranění. Čepel kordu byla uzpůsobena rovněž k sekání. To však protivníkovi způsobovalo pouze mělké rány a ojediněle jej tak mohlo ohrozit na životě.

Zpracování: Michał Smoliński
Překlad: Jakub Mamula

Powrót

Baner

Projekt "Bogactwo kulturowe zabytków architektury Zlatych Hor i Prudnika / Kulturní bohatství památek Zlatých Hor a Prudniku" jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków budżetu państwa. Przekraczamy granice"