Szabla kawaleryjska typu Blücher z XIX w. (nr inw. MP/AH/129)

Jest to typ szabli używanej przez konne oddziały pruskie. W XIX wieku wszystkie europejskie armie miały w swoich szeregach uzbrojone w szable oddziały konne. Tradycje używania szabli w konnicy sięgają już starożytności. Na terenach Europy szable pojawiły się w większej ilości wraz z wielką wędrówką ludów w V wieku. Przez kolejne wieki nie była to broń zbyt popularna. Częściej używano jej na wschodzie kontynentu. Znane są przykłady zachowanych w pochówkach egzemplarzy szabli ruskich z okresu od X wieku. Po niszczycielskich najazdach tatarskich, które miały miejsce w XIII wieku, szable spopularyzowały się na Rusi i na Węgrzech (Nizina Panońska generalnie była pod silnym wpływem przyniesionej ze wschodu kultury koczowniczej, w której szable były cenione). Tatarzy osiedlili się bowiem na wschodzie kontynentu na stałe i przez kolejne stulecia z ich sztuki wojskowej Europejczycy czerpali pełnymi garściami. Zapożyczyli także sposoby walki ich lekkozbrojnej konnicy wyposażając swoje oddziały w szable i łuki refleksyjne.

Opracowanie: Michał Smoliński

Jezdecká šavle typu Blücher z 19. století (nr inw. MP/AH/129)

Jedná se o typ šavle používaný oddíly pruské kavalerie. V 19. století měly všechny evropské armády své jízdní oddíly vyzbrojené šavlemi. Tradice používání jízdních šavlí sahá až do starověku. Na území Evropy se šavle rozšířily ve velkém ve spojitosti se stěhováním národů. Vždy se jednalo o velmi oblíbenou zbraň. Zpočátku se používala ve východních oblastech Evropy, kde ji můžeme nalézt v hrobové výbavě ruských velmožů z 10. století. Po tatarských nájezdech ve 13. století došlo k rozšíření šavlí nejen na Rusi, ale také v uherské oblasti panonské nížiny (silně ovlivněné kočovnými kmeny z východu). Od Tatarů, usídlených na východě, přejímali Evropané v následujících staletí také způsoby vedení boje, jakými byly kupříkladu lehká jízda, používající právě šavle, ale i luky.

Zpracování: Michał Smoliński
Překlad: Jakub Mamula

Powrót

Baner

Projekt "Bogactwo kulturowe zabytków architektury Zlatych Hor i Prudnika / Kulturní bohatství památek Zlatých Hor a Prudniku" jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków budżetu państwa. Przekraczamy granice"