Tabar (tabarzin), topór indoperski z XVII/XVIII w. (nr inw. MP/AH/71)

Posiada on ostry czworograniasty wykonany ze stali szpic stanowiący przedłużenie rękojeści. Nadaje się on znakomicie do zadawania pchnięć, które bez trudu mogły przebić indoperskie kolczugi. Mogło to być nawet skuteczniejsze w walce niż trafienie ciężkim żeleźcem topora, gdyż często indoperskie zbroje stanowiły połączenie kolczugi z metalowymi płytkami nachodzącymi na siebie (bechter) lub nie stykającymi się bezpośrednio, a połączonymi kolczugą (juszman). Trafienie w taki pancerz nie musiało bowiem zadać rany, a dobrze osadzone pchnięcie było zawsze groźne dla życia. Ponadto szpic ten można było wykorzystać do wychwytywania broni przeciwnika pomiędzy niego, a górną część żeleźca. Dawało to możliwość skutecznego blokowania ciosów, a także zakleszczania broni pomiędzy te dwa elementy. Pozwalało to na rozbrojenie przeciwnika lub przynajmniej czasowe kontrolowanie ruchu jego broni. Charakterystyczne ząbkowane nacięcia na wewnętrznej stronie żeleźca dodatkowo ułatwiały podejmowanie w walce tego typu działań.

Topór posiada kunsztowne złocone zdobienia wyobrażające postacie ludzkie oraz otaczające je motywy floralne. Żeleźce osadzone jest na drewnianym stylisku za pomocą nasadzonej na nie tulei.

Opracowanie: Michał Smoliński

Tabar, indicko-perská bojová sekera, 17. a 18. století (nr inw. MP/AH/71)

Indicko-perská bojová sekera byla používána v 17. a 18. století. Její násadu prodlužuje ostrý čtverhranný ocelový hrot sloužící k bodání. Ten mohl bez větších problémů proniknout i kroužkovou zbrojí a způsobit tak mnohdy horší zranění než přímý zásah těžkou bojovou sekerou. Indicko-perské zbroje zastupují typický příklad kroužkové zbroje s kovovými pláty, spojenými kroužky, které se buďto dotýkaly anebo rovnou překrývaly, chránící bojovníka před zraněními. Ocelový hrot nad čepelí mohl dobře posloužit i k odrážení a blokování útoků zbraní nepřítele, k částečné eliminaci jeho výpadů, popřípadě také umožňoval jeho úplné odzbrojení. K takovému způsobu boje sloužily rovněž na vnitřní straně listu čepele vroubkované zářeny.

List čepele nese složité zlatem vedené ozdoby, zobrazující lidskou postavu usazenou do rostlinných motivů. Čepel je usazena na dřevěné násadě.

Zpracování: Michał Smoliński
Překlad: Jakub Mamula

Powrót

Baner

Projekt "Bogactwo kulturowe zabytków architektury Zlatych Hor i Prudnika / Kulturní bohatství památek Zlatých Hor a Prudniku" jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków budżetu państwa. Przekraczamy granice"