Kosa bojowa – datowanie nieznane (nr inw. MP/AH/808)

Kosy od wieków są popularnym narzędziem rolniczym znanym w całej Europie. Stosowanie ich na szeroką skalę spowodowało, że w czasie działań wojennych chłopi mocowali je na drzewcach na sztorc zyskując w ten sposób bardzo skuteczna broń drzewcową, bez ponoszenia wielkich kosztów. Kształt kosy sprawia, że nadaje się ona do wykonywania zarówno pchnięć jak i cięć, a zadane rany sieczne mogą być bardzo głębokie. W boju kos często używano w średniowieczu i renesansie. Z XVI wieku znany jest traktat szermierczy autorstwa Paulusa Hectora Maira, który opisuje między innymi techniki walki kosą (a także sierpem i cepem bojowym, które także były łatwo dostępne w każdym gospodarstwie). Nie zaprzestano ich używać  także w późniejszych wiekach. Z terenów polskich znani są kosynierzy, którzy byli pierwszą zorganizowaną jednostką, której głównym wyposażeniem bojowym była właśnie kosa osadzona pionowo na drzewcu. Po raz pierwszy walczyli oni podczas insurekcji kościuszkowskiej w roku 1794. Zazwyczaj byli oni wtedy wykorzystywani jako siły pomocnicze i oddziały odwodowe. Dzięki dostępności tej broni szybko powołano oddziały liczące około dwa tysiące piechurów.

Opracowanie: Michał Smoliński

Kosa bojová (neznámá datace) (nr inw. MP/AH/808)

Kosy po celé Evropě vždy patřily mezi základní pracovní nástroj rolníků. V období válek vznikla bojová kosa bez větších obtíží pravděpodobně nasazením čepele zemědělské kosy nastojato na ratiště. Zbraň byla uzpůsobena jak k sekání (s hlubokými ránami na těle), tak bodání. Používaly se již ve středověku, nevyjímaje 20. století. Z 16. věku známe šermířský spis Paula Hectora Maira, který mezi jinými (hospodářskými nástroji, jakými byly cepy a srpy) popisuje také techniku boje s kosou. Na území Polska používaly bojové kosy přímo k tomu určené vojenské jednotky. Vůbec poprvé byly nasazeny během Kościuszkowa povstání v roce 1794, kdy byly zpravidla nasazeny jako pomocné oddíly. Díky jejich dostupnosti bylo možné během velmi krátké doby postavit do zbraně až 2 000 pěšáků.

Zpracování: Michał Smoliński
Překlad: Jakub Mamula

Powrót

Baner

Projekt "Bogactwo kulturowe zabytków architektury Zlatych Hor i Prudnika / Kulturní bohatství památek Zlatých Hor a Prudniku" jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków budżetu państwa. Przekraczamy granice"